یادداشتهایی از دفتر خاطرات شهید محمد فتوح آبادی ...
می خواستم بنویسم که ای محمد تاحال چه کرده ای وازحال به بعد چه خواهی کرد .می خواستم بنویسم که شاید اگر می دانستم که دراین دنیا چه می گذرد چقدر ریا ودورویی وچاپلوسی ودورنگی وتزویر و... وجوددارد واگر اختیارم باخودم بودپابه این دنیا نمی گذاشتم ولی چه کنم؟حال که به این دنیا آمده ام وبه این سن رسیده ام باید چه بکنم نمی خواستم بنویسم که آیا برای این زندگی سزاواراست این همه دورویی وپستی ورذالت وچاپلوسی وتملق گویی و...راتحمل کرد؟می خواستم بنویسم که ای محمد خود نمی مانی آنچه می ماند عملت وعملکردت دراین کره خاکی است ...مادرم تعریف می کرد تا 24 ساعت بعد ازدنیا آمدنم گریه می کردی شاید اعتراضی بود به دنیا آمدنم وشاید تعجیلی باشد برای ازدنیا رفتنم .مرگ هرلحظه درکمین است ولی مهم این است که زندگی من ویامرگ من درزندگی دیگران چه تاثیری داشته باشد ؟...ای ماه امشب به چهره ات نگریستم ولی نورت راتار دیدم چون لایه ای آب زلال وشور مانع کامل دیدنم می شد ای ماه فکر کردم ...فکرکردم از آنجا چه می بینی !به کجاها نور می پاشی به بدنهای تکه تکه سربازان درخوزستان به قبرهای شهدا به هیکل پاک وگلگون وخونین جوانان خونین شهر به پرافتخاران جنوب وبه من پرازننگ ... ای ماه چه می بینی چه فداکاریها را وچه پستیها راتماشا می کنی آیا تودیدی که درجنوب ایران دردل تاریک شب چه می گذرد وچه چیزهایی جان می گیرد... ای ماه از آن بالا چه می بینی هیکلهایی که که سند افتخار کشورند ویاهیکلهایی که ...چه کسانی وچه چیزهایی رامی بینی حماسه ویئتنام وجان باختن ویت گنگ درعصر حاضروحماسه کربلا وجان باختن اصحاب حسین (ع) چه دیده ای وچه می بینی وچه ها خواهی دید ؟
ای ماه چه دیده ای که درتاریخ بماند !چه می بینی که درآسمان جاوید بماند ولی امیدوارم ببینی سربلندی اسلام را ببینی سربلندی ایران را ببینی افتخار ایران اسلامی را ببینی کشوری تنها درجهان که به هیچ ابرقدرتی تکیه ندارد به جز تکیه به خدا وخلق محرومش ،امیدوارم ببینی،امیدوارم ببینی که من هم عمری نداشته باشم وبرای دین ووطنم بمیرم وچه پرافتخارتر که شهید بشوم ننگ ونفرینم برعمر پرذلت ننگ ونفرین برعمری که مرگ جوانان راببینی وککت هم نگزد. خدایا آرزویم رابرآورده ساز...
عالی بود.